شیراز و حافظش

در این چند روز گویا خیلی ها به شیراز رفته بودند، یادروز حافظ بود و البته علت اصلی چند روز تعطیلی. دلم آن جا بود. و گمان داشتم که شاید یکی هم به یاد من تفالی بزند از لسان الغیب و البته هم سری به سعدیه که بی گذر از مزار فصیح ترین شاعر ایرانی، زیارت حافظیه هم ناقص است.

اینک خبر رسیده که عزیزانم رفته اند، فالی هم زده اند و همان نوید امیدواری آمده که
حافظ استاد تاباندن آن است که در دل های پائیززده
جناب سعدی هم با آوای شجریان فرموده اند هرچه گفتیم جز حکایت دوست در همه عمر ازآن پشیمانیم

و حالا این عکسی را هم که نفیسه گرفته از حافظیه ببنید که انگار رند عافیت سوز بی خیال پائیز نشسته در میان گل ها، و بی خیال فتنه ها و سنگ هائی که از منجنیق فلک می بارد نشسته میان نقشه ایران. و دارد به ما نگاه می کند. و این همه بهانه ای است برای یادی از حافظ، اسطوره تفکر و رندی. مجسمه فرهنگ و زبان ما. و یادی از شیراز ناز.