نوروز شاد

در دلم بود و هست که از نوروز بنویسم و بابت آزادی ناصرزرافشان و شادی و محبوبه و حتی مرخصی باطبی شادباشی بگویم. اما به خود گفتم چه بازی عجیبی . سال را در دغدغه زندان کسانی سرکن و غمنامه بخوان و نوروز شادمان شو که آزادشان کردند. در اين ميان هيچ نگو که اصلا چرا.

پارسال همین روزها و ساعت ها شادمانی مان از آزادی اکبر گنجی بود و امسال خوش به دلی از رهائی ناصرزرافشان. در دلم بود بنالد از وضعیت علی فرح بخش که اصلا در زندان بودنش به نظرم جرمی سنگين است برای نظامی که مدعی عدل است و مدام مفتخر به حمايت از جوانان مستعد. نمونه جوان مستعد علی فرح بخش است. شاید لازم باشد که برای بعضی ظلم را معنا کرد. نکند فکر می کند که ظالم کسی است که به همه مردم ظلم می کند. يا شاید نمی دانند آن کس که يکی را ازار می دهد به قصد عبرت ديگران، به آن یکی ظلم می کند و به هر حال ظالم است حتی اگر هر روز پنج بار حین نماز از عدل گفته باشد و از ظالم تنبه جسته باشد. شايد لازم باشد در گوش اين ها بخوانیم که چهره های مشهور به ظالمی جهان هم همين ها در ذهن داشتند و همين توجيهات در سر. وکيل مدافع صدام در جائی گفته بود که تصميم صدام برای انداختن بمب شيميائی به روستای کرد برای جلوگيری از کشته شدن هزاران تن بود. هواداران پینوشه هم همين .
اما بگذار و بگذر. عیدست. بهار رسیده است. کمی به وضع شهرام جزايری فکر کن و از زندگی لذت ببر. اين شوخی را يک نفر از طریق ام اس ام برایم فرستاده است.
پس همین جا از همه آن ها که نوروز را بهانه ساخته اند برای یادکردن از اين قلم، تشکر می کنم و به آن ها متقابلا نوروز مبارک می گویم. اگر به قول قدما از احوال ما خواسته باشيد آليس خانم بعد از چند سال دوری برگشته است به زندگی ام. از اولی که او را می شناسم همیشه وجودش به زندگی ام رنگ می دهد. تبديلم می کند به آدم خاصی که دلم نمی خواهد جز پهلوی وی جای ديگر باشد. کار دگر بکند. به خصوص وقتی به خزعبلات سياسی می رسد که به راستی قلمم نمی گردد. به فکر بودم شايد شادی بازگشت آليس را تبديل به برنامه ای راديوئی کنم که مدتی است قولش را داده ام. چه دیدی شاید هم شد.

پس تا همين جا روزگارتان سبز چنان باد که اينک در منظرم جنگل باران خورده می بينم. دلت شکوفه زار چنان باد که الان در گوشه چپ نگاهم نشسته است. يک گیلاس سالخورده پر از شکوفه ، تگرگ دیشب بخشی از شکوفه هایش را ريخته زير پایش روی چمن . پس اينک زمين و زمانش شکوفه زار شده است و به رنگ آن. شادی را هم در حرکات سگ سفید سلمانی رفته پراطواری دارم می بينم که انگار انرژی اش از اين هوای باران خورده ده برابر شده در جلد نمی گنجد. به دور دم خود می چرخد. با هوا بازی می کند، با چمن حرف می زند. از آن شادمانی هاست که از آدمی انگار بر نمی آید. آن شادی که از آدمی بر می آید برای شما آرزو دارم. نه از سر بی غمی. نه از سر بی خبری. بلکه آدمانه چنان که بايد. نوروز شاد. درددلی دارم که در شب نوشته ها می کنم .